4.1.07

el beso











powered by ODEO


Era algo que me debía. Tenia que enfrentarme a mi, a los recuerdos y ese mar de sensaciones que fue la partida de Cuba.
Debía escribir algo reflejar lo que fue marchar y lo que es estar ahora aquí a 10.000 kms de distancia. Por suerte Zairis nos acompañó y pudo captar lo que fue el beso de despedida. Está claro que no soy tan buen modelo como los que figuran en fotos clásicas(basta ver la de al lado). Uno en Paris y el otro en La Habana. Pese a todo les veo sus semejanzas, y lo importante es que este es mi beso, mi despedida, mi aeropuerto y mi momento.

1 comentario:

rosmoninha dijo...

pasa no cinema, a outros, a min. fermoso verso que o di todo. esas cousas pasan. a min pásanme tamén. e por iso paga a pena seguir. estiven de vacazóns ausente. volto xa para mirarte. biquísimos