Unha máis que fermosa amistade wifi

A veces estas cosas me parecen mentira, pero ocurren. El caso es que desde hace más de quince días estoy comunicándome a diario, o casi sino con Cuba. Si allí encontré una hermosa amistad que demuestra que no hace falta estar tan cerca en el aspecto físico para poder mantener interesantes conversaciones y compartir muchas cosas en esta vida.
La impresión fue tan buena que hasta me animé a llamar a la isla, estuve una hora hablando.
Como le comenté a ella, solo tengo un precedente similar del que guardo muy buenas recuerdos, si bien en ese caso ya nos conocíamos físicamente.
El caso es que cada vez tengo más ganas de visitar Cuba y poder charlar con pausa, sin las prisas que nos mete la factura telefónica y poder gozar de la cadencia de sus palabras y de sus expresiones. Y porque no? tomar unas clases de salsa, donde mejor que allí. Luego lo que dicten corazón y sentidos ya será otra cosa. Ella sigue a esperar un principe azul y yo podría ser que por fin encuentre a mi legendario azabache.

A noite coruñesa que se funde coa portuguesa

O pasado venres desplaceime ata a Coruña con Jorge. Era de esperar nel, a noite venceuno e veuse moi cedo. Eu quedeime e tocoume facer tempo para agardar o primeiro bus para Betanzos. Antes pasoume algo curioso. Atopeime con Emma Couceiro despois de máis de dous anos sen vela e de que fixera a primeira declaración amorosa da miña vida a través dos sms do móbil. En fin quedouse mirando un anaco e lonxe de saudarme ignoroume como se lle tivera feito moito daño. Logo montou unha esceniña co mozo a escaso metro e medio de min e Jorge, reconciliouse, bicaronse e permitiuse ofrecernos unha sesión clara de como fumar un cigarro e como falar en castelán de la Coru. Eu non son o único diglósico deste mundo, só que eu o asumo e outros/as van e codeanse cos académicos.
A noite puxo no meu camiño a Alex, guitarrista de 5º elemento (anteriormente músico compañeiro de andainas de Silvia Penide, unha das fotos recollenos aos tres xunto coa máis que entrañable Emma).
Compartimos copas, a escuridade dun pub posto que a policía acechaba fóra e xa debía facer tempo que tiñan que ter pechado. Foi curioso estar pechado dentro a escuras e sen poder falar alto. As forzas da orde agardaban ao outro lado da rúa.
E por casualidades do destino coñecimos a Chuky e Sole (a que figura na foto). Camareiros, enrollados e coruñeses.
A noite foi longa e ao final falouse da posibilidade de ir a Vila Nova da Gaia a presentar o libro, acompañados polos "quintos elementos" a dar un concerto e a todo isto Sole que se apuntaba á viaxe.
A este paso vanme ter que nomear embaixador honorífico de Porto en Galicia.
A cousa quedou ahí, o luns 14 hai concerto de Alex nos Rosales, achegareime e poderei falar con eles a ver si as intencións del e da rapaza coruñesa se manteñen.
Polo de momento algún día teño pensado deixarme caer polo TBO, na zona vella da Coruña xa que ela curra alí. E que non deixa de ser evidente que todo o que me está a pasar ultimamente é digno diso, de ser recollido nun Tebeo.