4.12.06

Tocar el cielo y el suelo al mismo tiempo







powered by ODEO



Uno ya está de vuelta. Se han despejado dudas. Se han caido mitos y otros han nacido.
15 días. De ellos los 4 primeros para olvidar. Me plantee si había traido un mal fario conmigo. Inspección de vivienda, multa a una conocida por mi culpa, perdida de móvil, cámara de fotos, rotura de 3 pares de calzado....
En fin. Pero lo bueno es que despues los 11 días siguientes Raisa consiguio que todo eso quedase en anécdota para contar. Me he empapado de la gente de La Habana y de la lluvia también, pues nos pilló un chaparrón uno de los días. Allí dejo una familia, pues así me han tratado como uno más.
Uno no se imagina antes de llegar que gente para la cual hasta hace unos meses eras un extraño sea capaz de tratarte de ese modo. De todos me llevo un buen recuerdo. Un árbol genealógico y familiar entrañable, amable y sincero que me ha dado cobijo en estos días. Y que por otro lado también ha hecho un poco de leña con mi corazón al dejarlos allá. Aquí tengo una familia de la que estoy orgulloso, pero si esta familia no existiera, tendría mis serias dudas a la hora de afrontar la vuelta.

En el Centro Gallego lo mismo he visto como su presidente Antonio Cougil entrañaba la hospitalidad del gallego asentado fuera hacia el paisano que los visita. Realmente insuperable como anfitrion y digno representante de la galleguidad.

Pero luego he visto como el sistema hace aguas. Como la gente pasa penurias, como la cartilla de racionamiento contrasta con la disponibilidad de productos si tienes dinero. La corrupción del funcionariado. La propaganda televisiva, periodística y un culto a la personalidad fideliana desmesurado.Todo esto es la cruz.

La cara, la parte buena pues ese rostro, esos ojos profundos con mirada de niña primeriza en los veranos atlánticos. Solo por verlos ya valió la pena semejante travesía. Raisa me ha dado mucho, 11 días que han sido seguramente los mejores de mi vida. Espero poder compensarlo y espero que no se quede en una breve y fugaz estancia. Que haya más y que pronto podamos estar juntos. Con ella he aprendido mucho tal y como dice la canción que suena al pinchar este texto.
En todo caso tal y como dice David Blanco, un rockero cubano, más vale amor en la Habana que estar tirao en Madrid. Que así sea. X love R. ;)

2 comentarios:

Lillu dijo...

Me alegro de q el viaje fuera tan fructífero y especial :)

bezitos

rosmoninha dijo...

ola, meu! vexo que a habana, coma eu imaxinaba, dá para moito máis na realidade ca aquilo que adoitamos a ver nos filmes. estou desexando verte para que me contes en persoa todas esas aventuras que dende entón te terán convertido sen poderes evitalo nunha persoa distinta... debeu ser difícil pasalo mal e debeu ser incrible pasalo ben porque aí, sen coñecer ese lugar en persoa, seméllame que a terra é coma min: un absoluto contraste e o día e a noite na alma seguidos e sen posibilidade de grises. alédome por ti porque ao final vexo que fas un balance positivo. queda con iso e coas felicidades, que as penas teñen que pasar á historia... iso, que xa nos vemos e me dis en persoa e así podo escoitar na túa voz o entusiasmo... pertísimas:)