Ao final chegou a norte de Porto. Achegámonos á cidade das costas arriba e abaixo, como outra que moito coñecemos. Unha de lembranzas doces e outra sen dúbida agridoces.
A noite do 29-7-2006 eu creo que pode ser das dignas de gardar no caixón das lembranzss.
Tony Carreira levounos a facer amistade coa tuna de Porto. E veña cancións de Tony e veña cancións da tuna e veña viño caseiro ao que convidaba un amigo dos da tuna.
E nós obrigados. Poemas de Manuel Darriba que encantan ás rapazas portuguesas e compromiso de tentar volver para presentar ali os meus.
Logo veu a canción adicada polos amigos da tuna a Joaquín, Meli, Noemí e eu.
En fin que despois de todo iso o demáis pouco importa. Ademáis acompañaronos Pedro (amigo portugués que xa estivo no recital cando fun a Lugo) e Manoel, un amigo de Pedro.
Ao día seguinte visitamos o pazo de cristal alí nunca estivera e voltamos, ledos, satisfeitos e creo que co convencimento de que aínda que non volveramos nunca, sempre saberemos que estivemos alí.
No hay comentarios:
Publicar un comentario