27.9.06
Volta ao pasado
Ahí vai outro textiño. Lembrar ás visitas que estes están rexistrados e que se permite utilizalos sempre e cando se cite a procendencia. Estes son uns versos que me suxerei fai uns anos a primeira persoa á que logrei acceder ao seu corazón. Por respeto a ela preferin retocar a foto cunha brisa pictórica, quizáis para face máis mítico estas pasaxes da fai case unha década. E todo isto non é máis que unha práctica nostálxica como diría o meu admirado Andresito Calamaro
Visito unha e outra vez cando durmes a túa casa,
ese santuario gris de cemento,
prantado nunha chaira mariñá en costa abaixo,
alí onde conservo unha imaxe de ti conxelada.
É madrugada e inicio a viaxe,
Ségueme a madrugada e volto prendido de frustacións,
tras tanta peregrinaxe baldeira
ao fin e ao cabo ti xa es o que desexas
non ao que eu me aferro.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario