Volta ao pasado

Ahí vai outro textiño. Lembrar ás visitas que estes están rexistrados e que se permite utilizalos sempre e cando se cite a procendencia. Estes son uns versos que me suxerei fai uns anos a primeira persoa á que logrei acceder ao seu corazón. Por respeto a ela preferin retocar a foto cunha brisa pictórica, quizáis para face máis mítico estas pasaxes da fai case unha década. E todo isto non é máis que unha práctica nostálxica como diría o meu admirado Andresito Calamaro

Visito unha e outra vez cando durmes a túa casa,

ese santuario gris de cemento,

prantado nunha chaira mariñá en costa abaixo,

alí onde conservo unha imaxe de ti conxelada.

É madrugada e inicio a viaxe,

Ségueme a madrugada e volto prendido de frustacións,

tras tanta peregrinaxe baldeira

ao fin e ao cabo ti xa es o que desexas

non ao que eu me aferro.