31.10.06

Un bonito reto turismo e cultura.





Aproveitando que en breve estarei en Cuba pois tirei dalgún fío e vou aproveitar a estancia para dar unha pequena charla e recital poético no Antigo Pazo do Centro Galego da Habana. Neste caso a charla será para a Federación de Sociedades Gallegas de Cuba, ainda que posiblemente poida repetir a experiencia uns días despois para a Sociedade da Coruña en La Habana. A verdade é que me fai moita ilusión poder combinar o turismo afectivo co turismo literario ou cultural.
De feito incluso tiña pensado algunha posta en escena na que colaborará Raisa para darlle un aire ameno e distendido. Si de algo quero fuxir é dos recitais nos que os da última fila están a mirar o reloxo para ver cando acaba o suplicio. Parece ser que o interese está garantido pois Raisa se encargará de encher o vello salón coa presenza das súas amigas.
En fin que si algún/ha está pola Habana neses días e si pode aproveitar que me veña facer unha visita. Será o sábado 18, ás dez da mañá no Salón do Antigo Pazo do Centro Galego da Habana. E nese mesmo día seguramente teña sesión doble, pois no Centro Andaluz da Habana, tamén se amosaron interesados en contar conmigo. Será unha noite de flamenco e poesía a partir das 22:30 en Paseo do Pardo, terei que botar man dun repertorio suxerente, simpático e atrevido para enganchar a un público que seguramente teña máis ganas de bailar e dar palmas que de escoitar poesía. O meu coctel sorpresa incluirá unha mestura de anécdotas, charliñas sinxelas, poemas e quizais algo máis, a ver si así captamos a súa atención.

23.10.06

Superaré la navidad?


Dentro de poco tomaré ese vuelo. Ese viaje iniciático que algún día tenemos que hacer. Yo voy ilusionado pero al tiempo con miedo. He idealizado y creo que me han idealizado. Espero que las expectativas de los dos sean ciertas, reales, realistas. Eso sería perfecto.
Nunca me he visto embarcado en algo semejante, cruzar medio mundo para conocer a alguine. En fin, puede que volvamos al siglo XVI, puede que este viaje termine de dos formas; una que encuentre mi dorado particular. Que ese reino mágico y buscado por tantos lo encuentre yo siglos después en el cariño de Raisa.
O puede que me pase como la armada invencible, que vuelva desarmado y hundido, que reviva el desastre del 98, 108 años despues. Esperemos que el viaje sea todo un descubrimiento y que haga mías las palabras de Javier Calamaro "nuestro amor es tan grande, tan grande y la vida tan corta que no alcanza para nuestro idilio". El miedo es que si esto ocurre a que aferrarse para superar el frío de la navidad.